COMMENTAAR - BART BRINCKMAN  Voortschrijdend inzicht Net na de eeuwwisseling zocht Mortsel een oplossing voor het overrompelende autoverkeer. De stad maakte uiteindelijk een drastische keuze. Ze herleidde viervakswegen in het centrum tot de helft, een vers aangelegde trambaan nam de vrijgekomen plek in. Het openbaar vervoer en de fiets kregen promotie. De emotionele discussies tussen voor- en tegenstanders liepen hoog op. Tien jaar later blijkt Mortsel een voorloper te zijn. De rust is teruggekeerd. De N-VA-burgemeester die het roer van zijn groene voorganger overnam, dacht er geen moment aan de maatregelen ­terug te schroeven. Hij zette het beleid voort. Mortsel torst nog steeds het imago van een filestad, maar elke gemeente worstelt tegenwoordig met hetzelfde probleem. Meteen verbaast het niet dat de analyse van de Stemcheck bewijst hoezeer er inzake duurzame mobiliteit over de partijgrenzen heen een duidelijke eensgezindheid is gegroeid. Politologen spreken van een valence issue, een politieke prioriteit die niet langer een strijdpunt is. Het Rijk van koning Auto vergaat. Steden en gemeenten kunnen die stroom van auto’s niet meer slikken Tijden veranderen. De gevoeligheid over de aanwezigheid van auto’s in middeleeuwse binnensteden nam sterk toe. De vrijgegeven kennis over de gevaren van fijn stof alarmeerde heel wat burgers. Elk slachtoffer van het moordende verkeer wordt terecht uitvergroot. Maar in essentie beseft iedereen dat steden en gemeenten die stroom van auto’s niet meer kunnen slikken. Zelfs de sterkste verdedigers van de ‘doorstroming’ begrijpen dat de belijders van ‘mijn auto mijn vrijheid’ geen overwinning garanderen. Dit voortschrijdend inzicht leidde tot een gezamenlijke doelstelling die de links-rechtstegenstelling overschrijdt. Betere levenskwaliteit verdraagt geen ideologie. Dat eensgezinde beeld spoort evenwel niet met de realiteit. In heel wat steden vechten de partijen een robbertje uit over de manier waarop deze doelstelling moet worden bereikt. De ene partij wil eerder dwingen, de andere wil eerder verleiden. Voor de twee werkwijzen valt iets te zeggen. Te veel dwang ondermijnt het draagvlak, te weinig dwang veroorzaakt tijdverlies. De invloed van overheden kan niet worden overschat. Heel wat mensen hebben de boodschap al opgepikt en kiezen voor andere manieren om zich te verplaatsen. Juist daarom blijft het jammer dat de traditie om een deel van het loon in het gebruiksrecht van een auto te vertalen, slechts mondjesmaat afbrokkelt. Ondertussen ontdekken we met lede ogen de ravage die de overmatige aanwezigheid van auto’s in heel wat stadsweefsels nog steeds aanricht.   De Standaard, 14/09/2018