Waar is uw verontwaardiging? Waar is uw moreel kompas? Waar blijft uw politieke moed?

Op 15 juni stapten meer dan 110.000 mensen door de straten van Brussel. Het was dé grootste manifestatie in ons land sinds de Witte Mars. Mannen en vrouwen, jongeren en ouderen, mensen van alle achtergronden en overtuigingen, riepen met één stem: genoeg bloed, genoeg onrecht, genoeg stilzwijgen.

En u, meneer Prévot?

Uw antwoord — als voorzitter van een partij die zich Les Engagés noemt — was pijnlijk zwak. Geen krachtig standpunt, geen duidelijke actie, geen enkel teken van het leiderschap dat deze onhoudbare situatie vereist. Ontgoochelend.

U noemt zich ‘engagé’, maar waar is uw engagement wanneer het er écht toe doet? Wanneer kinderen sterven onder puin? Wanneer ziekenhuizen doelwit worden? Wanneer VN-instellingen spreken over genocide, en u het woord zelfs niet in de mond durft nemen?

Elke dag dat deze stilte aanhoudt, is een dag van schuldig verzuim.

U weet wat er gebeurt in Gaza. U weet dat tienduizenden burgers gedood zijn. U weet dat ziekenhuizen, scholen, VN-medewerkers, hulpverleners doelwit zijn geworden. Dat internationaal recht op grootschalige en bewuste wijze geschonden wordt.

En toch zwijgt u.

Waar is uw verontwaardiging? Waar is uw morele kompas? Waar blijft uw politieke moed?

Wij allemaal vragen u:

• Waarom blijft België onder uw stilzwijgende goedkeuring handel drijven met Israëlische defensiebedrijven?

• Waarom roept u niet op tot de opschorting van het Europees Associatieverdrag met Israël?

• Waarom erkent u Palestina nog altijd niet als staat, terwijl het internationaal recht en het morele fatsoen dat al lang rechtvaardigen?

U had kunnen kiezen voor principes. Voor rechtvaardigheid. Voor het internationale recht dat zovelen in uw partij beweren te verdedigen. U koos voor terughoudendheid. Voor diplomatiek comfort. Voor politieke voorzichtigheid.

Maar voorzichtigheid is lafheid wanneer onschuldige mensen sterven.

Zwijgen is geen neutraliteit.

Zwijgen is positie kiezen — voor de bezetter, voor de onderdrukker, voor het status quo.

U bent geen toeschouwer, meneer Prévot. U bent een politicus. U hebt een stem. En die stem weegt.

Gebruik ze. Of leg uit aan ons, de burgers van dit land, waarom u dat niet doet.

Wie nu niet spreekt, zal zich later moeten verantwoorden.

Met verontwaardiging,

Nadia Saouti

Schepen Sociale Zaken Mortsel